Yunanlılar büyük bir hızla geri çekildiler. Arkalarında küçük bir tepe oluşan tüy yığınları bıraktılar. Bunlar bölgedeki bütün kanatlı kümes hayanlarının tüyleridir. Bunların yanında yün yığınları var. Bunlar da kesip yedikleri koyunların yünleri. Bunlardan ayrı olarak yer yer mermi çukurları, kâğıt yığınları, konserve tenekeleri, hayvan leşleri görülüyor. Burası tam bir savaş alanı. Bunun gibi daha başkalarını da gördüm ama, burası çabuk çekilen bir düşmana aitti. Milliyetçiler kendi mallarına yeniden sahip oluyorlar, düşman bunları tamamıyla tahrip etmeyi başaramamış. Birkaç yanmış ev, toz duman olmuş bir istasyon, dinamitlenmiş bir köprü. Köprü çabucak onarıldı ve hayat yeniden eski temposunu aldı.
Afyonkarahisar siyah bir kale, daha doğrusu Afyon’un kalesi. Burası Anadolu demiryollarının belli başlı kavşak noktası. Fakat bugün Haydarpaşa yoluyla İstanbul’a akan büyük transit faaliyetinden eser yok. Bağdat hattı bir süre kesik parçalar haline gelmiş. Afyonkarahisar’daki antrepolar bomboş. Geriye kalan enkazdan, milliyetçilerin pek çabuk bazı tesisler kurduklarını takdirle gördüm. Burdur’daki genç telgraf müfettişi, hiçbir şeyden yılmadan, tahrip edilmiş telgraf hatlarını büyük bir çapayla onarıyor.
Yanlarında kaldığım, şehrin tanınmış Müslüman aileleri son tedhiş hareketinden çok korkmuşlar, ama mobilyalarını ve mallarını yağmadan kurtarabilmişler. Bu bakımdan şanslılar.
İsmet (İnönü) Paşa’nın yaveri, ulaştırma subayı, beni özel bir vagona yerleştirdi ve yola çıktık. Uzun trenimiz tamir edilmekte olan bir köprüye yaklaşınca durdu. Subaylar, askerlerinin trene binmesine nezaret ediyorlar. Alçak sesle kısa bir emir verildi. Onarım işi ve vagonların dolması bittikten sonra tekrar yola koyulduk. Demiryolundaki makaslar mermi isabetiyle yamru yumru olmuşlardı. Bütün gece yol boyunca istasyonlarda, yaralı taşıyan ya da cepheye asker götüren trenlerle karşılaştık, artık savaş bölgesinin tam içindeyiz.
Kaynak: Kurtuluş Savaşı Sırasında Türk Milliyetçiliği
belgesi-2700
